سلام
دوستان این روزا خیلی کم لطف شدند نمیدونم چرا؟؟ اما باز از ته دلم میگم بهشون خدا خیرتون بده!!
راستش چند روزه حس دلتنگی بدجور داره منو خفه میکنه همش سعی دارم اینقدر ناله نزنم یا اینکه اینقدر با سوز حرف نزنم اما نمیدونم چرا نمیشه؟؟!!
تا حالا شده اون ته ته ته دلتون بگیره یا دلش برا کسی تنگ شه چه در حین خنده هاتون چه در حین گریه هاتون شده؟؟؟
شده اونقدر دلتنون تنگ شه که یه دفعه بخواید یه کار غیرعادی رو انجام بدید که شاید در آینده به ضررتون تموم شه؟؟؟
من بیشتر دلم برایه خودم تنگ شده و بعد هم برای خیلی چیزا و خیلی هایه دیگه.
دلم برایه گذشتم تنگ شده نمیخوام به گذشتم فکر کنم اما میبینم گذشته من یه روز من بوده، درسته باید ازش درس بگیرم و برام حکم یه تجربه داشته باشه، اما یادش اونقدر سخته که بهم اجازه همچین کاری رو نمیده!!
نمیدونم شاید اگه به گذشته برگردم و به الان برسم حتما باز اونقدر از خود راضی میشم که بگم میخوام به گذشته برگردم!! پس چه فایده ای داره؟؟
خیلی ذهنم مشغوله و من مثل همیشه سعی میکنم خودم رو رها کنم از این همه فکر و خیال و چرندیات..
نمیدونم کی و چه طور حال من مساعد میشه مثل اون موقع ها که فکرم بود درس.. درس.. درس... یا خنده هایی که از ته دلم بود و شیطنت ها.....
من کی هستم؟؟ چی هستم؟؟ چرا اینجام؟؟ از این بهتر هم میشه باشه و باشم؟؟
حسرت... چیزی که داره بدجور عذابم میده حسرت بودن ها و نبودن ها.. اصل قضیه همین حسرته و بس.. لعنت به این حسرت.
از کوچکترین کار یا برخوردی سریع ناراحت میشم و فکرایی یا حرفایی میاد تو سرم که اونا ماله من نیست.
نمیدونم چند نفر تو ابن دنیا وجود داره که حال منو دارند . خوش به حاله اونی که می فهمه چرا هست و وای به حال من و امسال من!!
ههههه نمیدونم این دنیا اصلا حرف حسابش چیه؟؟ این بازی هایی که داره سرمون در میاره چیه؟؟ هی دنیا جواب بده دیگه..
خوشحالم که اینجا رو دارم خوبیه اینجا اینکه همیشه خودم بودم و شرایط های خاص سعی نداره منو از خودم دور کنه.دلم میخواد خودم باشم خودم باشم و تنهایی خودم و خودم و خودم.
فقط یه سوال میاد تو ذهنم میدونین چیه؟؟؟
این من با خودم چه کرده؟؟؟!!!
