دلم پاکي و زايندگي را فرياد مي زند ،در اين عصر آلودگي و نا پاکي. دلم تو را فرياد مي زند ، حال که تو صدايم را مي شنوي و اين مرا بيش تر مي سوزاند. دلم تو را نياز مند است در فضاي ملکوتي نارنج ها و برگ هاي شبنم زده ي اطراف آرام گاه حافظ. دلم آرام دلم غوغا دلم با توست در حالي که تنهاست و در ميان دوستان . دلم نياز به يک سيمرغي دارد که بيايد و و افکاراتم را ببرد تا ته دور. آه که چقدر دلم تنگ است هم چون يک گنجشک کوچکي که روي شاخه ي سرد زمستان، دلش براي بهار تنگ شده است .