بگذار بگويم ، وقتي كه رفتي و چشمان مهربانت را براي هميشه از من گرفتي، دلم بي اختيار گريست . آخ كه اگر تو بودي ، مي توانستم دلتنگي هايم را به ضريح چشمانت بسپارم و تبسم ستاره ها را در برق نگاهت نظاره كنم.اما اينك ، بي تو شب من شب بي ستاره ايست و دلم در جستجوي راهي كه به باغ ياد تو بپيوند، خاطره ها را زيرو رو مي كند اما افسوس كه در پيچ و خم اين جاده گم شده ام.به من بگو ،آ يا بايد از جاده اشك به وصالت برسم؟