سلام
متنت رو خوندم نشون از احساسات فراواني مي كرد كه همه آدما خيلي وقتا ازشون فوران مي كنه.
مي دوني حسرت خوردن هر چند چيز خوبي نيست ولي به ما نشون مي ده كه هميشه بايد قدر چيزايي رو كه داريم بدونيم. و بالاتر از همه قدر جوووني ، عمر، محبت خدا و كساني كه واقعا دوستشون داريم يا دارند !
در هر حال بايد توجه كنيم كه همه ما وجودي از خدا هستيم و ميل حسرت به دليل نرسيدن به چيزي است كه واقعا لياقتش رو داريم. اين حس در مقياس ژايين تر به عشقهاي انساني و مادي تبديل مي شه. بهت ژيشنهاد مي كنم هر وقت اين حس اذيتت كرد خودت رو به خود واقعيت (خدا) نزديكتر كني.
قربانت
