گاه بيدارم و گاه در خواب

اما در اين دو حال تو در كنار من

حضور تو درون من

سوال سخت بي جواب

سكوت تلخ و يك كوه غصه و عذاب

جنون از اين سوال بي جواب و اين همه عذاب

هيچ نشاني از نجات

هيچ دمي در اين حياط

نفس گرفت

صدا شكست

نگاه من بدون مقصد است

مرا ببر از اين جسم خسته ام

خسته و خسته و شكسته ام

هيچ كس نيست تا تن شكسته ي مرا بند زند

اي خدا پس اين نگاه سرد ديگران براي چيست ؟

اين همه نگاه و اين همه صدا براي چيست ؟

در اين زمان كه ما نشسته ايم و زمين را چنگ مي زنيم

دگر خيال ما به سوي پرواز و آسمان براي چيست ؟

سكوت كن مثل سنگ

عبور كن مثل باد

سقوط كن مثل من ... مثل ياد

بيا بيا به پرتگاه ذهن من كه من دمادمي است

از اين پرتگاه سقوط كردم و به روي خاك خفته ام !