تا کي به تمناي وصال تو يگانه
اشکم شود از هر مژه چون سيل روانه

گه معتکف ديرم و گه ساکن مسجد
يعني که تو را مي طلبم خانه به خانه

حاجي به ره کعبه و من طالب ديدار
او خانه همي جويد و من صاحب خانه

مقصود من از کعبه و بتخانه تويي تو
مقصوده تويي کعبه و بتخانه بهانه

هر در که زدم صاحب آن خانه تويي تو
هر جا که روم پرتو کاشانه تويي نو

هر کس به زباني صفت حمد تو گويد
بلبل به غزلخواني و قمري به ترانه

اي تير غمت را دل عشاق نشانه
جمعي به تو مشغول و تو غائب ز ميانه